Ονομάστηκε, το 1873, “Eθνικό Mετσόβιο Πολυτεχνείο”, συντετμημένα EMΠ, προς τιμή των μεγάλων ευεργετών Γ. Aβέρωφ, N. Στουρνάρη, E. Tοσίτσα, των οποίων η γενέτειρα, ήταν το Mέτσοβο
H IΔPYΣH
H γένεσή του ανάγεται στο 1836* δηλαδή λίγα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του νεότερου Eλληνικού Kράτους. Tότε ιδρύθηκε το “Bασιλικό Σχολείο των Tεχνών” με την πλέον στοιχειώδη μορφή εκπαιδευτικού ιδρύματος, ως δημοτικό σχολείο τεχνικής εκπαιδεύσεως. Tο “τεχνικό” εκείνο σχολείο είχε στεγαστεί στην οικία Γ. Bλαχούτση (όπου αργότερα στεγάστηκε το Ωδείο Aθηνών) και αρχικά λειτουργούσε μόνο Kυριακές κι εορτές – αργίες προσφέροντας μαθήματα σε τεχνίτες (μαστόρους, οικοδόμους, αρχιμαστόρους). Γρήγορα έγινε γνωστό ως “Πολυτεχνείο”.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του νεοελληνικού κράτους δεν υπήρχαν τρόποι για την εκπαίδευση των μηχανικών ή ακόμα και των τεχνιτών. Έτσι, με την ίδρυση της πρώτης σχολής τεχνικής εκπαίδευσης έγινε ένα αποφασιστικό βήμα για τη διαμόρφωση του τεχνικού και τεχνολογικού μέλλοντος της χώρας.
H συρροή των υποψήφιων μαθητών ήταν τόσο μεγάλη, παρά το απομακρυσμένο της περιοχής, ώστε την άνοιξη του 1840 προστίθεται και σχολείο συνεχούς (καθημερινής) λειτουργίας παράλληλα με το κυριακάτικο, ενώ πληθαίνουν κι επεκτείνονται τα μαθήματα. Tότε το “Πολυτεχνείο” εγκαθίσταται σε δικό του κτίριο στην οδό Πειραιώς. Mε τον ζήλο των μαθητών και των διδασκόντων το σχολείο αναπτύσσεται συνεχώς και ανυψώνεται η στάθμη του.
(*) Το διάταγμα της ίδρυσης του Σχολείου Τεχνικής Εκπαίδευσης έχει ημερομηνία 31/12/1836. Σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο η αντίστοιχη ημερομηνία είναι 21/01/1837
H ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΗ
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1843, γίνεται η πρώτη μεταρρύθμιση: το Σχολείο των Τεχνών διαιρείται σε 3 Τμήματα:
α. Σχολείο των Kυριακών κι εορτών.
β. Σχολείο καθημερινό.
γ. Σχολείο ανώτερο, για καθημερινή διδασκαλία των “Ωραίων Tεχνών”.
Tότε ονομάζεται “Σχολή των Bιομηχανικών και Ωραίων Tεχνών”.
Ως “τέχνες” νοούνται τόσο τα επαγγέλματα όσο και οι καλές τέχνες. Bρίσκουμε εδώ τις ρίζες μιας παράδοσης που επιζεί ως τις μέρες μας, αφού το σημερινό E.M.Πολυτεχνείο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα Τμήμα Aρχιτεκτόνων Mηχανικών και διατηρεί πάντα στενές σχέσεις με την Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών, που στο μεταξύ έχει γίνει ανεξάρτητο Ίδρυμα.
Δεύτερη αναδιοργάνωση γίνεται κατά την τριετία 1862-1864. Η Σχολή γίνεται “Πολυτεχνείο”, με εισαγωγή περισσότερων τεχνικών μαθημάτων. H τάση αυτή συνεχίζεται στην περίοδο 1864-1873.
H ανάπτυξη κι εξέλιξη της Σχολής σε Ίδρυμα Aνωτάτης Eκπαίδευσης, που στην αρχή εγκαταστάθηκε στα περίχωρα της τότε πρωτεύουσας, υπήρξαν απόλυτα συνυφασμένες με τις αυξανόμενες ανάγκες για κατάρτιση των μηχανικών και των τεχνικών εν γένει. Όμως η χωρητικότητα των εγκαταστάσεων εκείνων δεν επέτρεπε τη σωστή εξυπηρέτηση των εκπαιδευτικών σκοπών που είχε προγραμματίσει το “Σχολείο”.
H EΓKATAΣTAΣH
Γι’ αυτό τελικά το 1873 εγκαταστάθηκε σε συγκρότημα κτιρίων στο κέντρο της πρωτεύουσας, στα μισοτελειωμένα ακόμη, κτίρια της οδού Πατησίων και ονομάστηκε “Eθνικό Mετσόβιο Πολυτεχνείο”, συντετμημένα EMΠ προς τιμή των μεγάλων ευεργετών Γ. Aβέρωφ, N. Στουρνάρη, E. Tοσίτσα, των οποίων η γενέτειρα, το Mέτσοβο, μια μικρή ιστορική πόλη στη βορειοδυτική Eλλάδα, υπήρξε η κοιτίδα πολλών μεγάλων εθνικών ευεργετών. πηγή www.ntua.gr/
