Οι περισσότεροι από εμας, όταν ακούμε τη λέξη “γίγαντας”, φέρνουμε στο νου μας ευτυχισμένες αναμνήσεις από τότε που ήμασταν παιδιά και τα αγαπημένα μας πρόσωπα μας διάβαζαν παραμύθια. Έτσι, ακόμα και σήμερα θυμόμαστε τον κακόβουλο γίγαντα του “Τζακ και η Φασολιά”, που τελικά βρήκε το δάσκαλο του ή τον “Εγωιστή γίγαντα” με τον πανέμορφο κήπο του Oscar Wilde.
Φυσικά, ακόμα και όταν διαβάζαμε τα εν λόγω παραμύθια, δεν πιστεύαμε πραγματικά πως υπάρχουν γίγαντες και σήμερα, που η λογική της ωριμότητας μας έχει επικρατήσει της παιδικής φαντασίας, δεν έχουμε πια καμιά αμφιβολία: γίγαντες δεν υπάρχουν, ούτε υπήρξαν ποτέ.. εκτός από αυτούς που βρίσκουν καταφύγιο στις σελίδες των παραμυθιών.
Ή μήπως… τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά;
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, ο μύθος (;) περί της ύπαρξης γιγάντων απαντάται σε όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς:
Κατά την ελληνική μυθολογία, οι γίγαντες ήταν υπερφυσικά όντα, παιδιά του Ουρανού και της Γης, που συγκρούστηκαν με τους Ολύμπιους Θεούς σε έναν ανελέητο πόλεμο που έμεινε γνωστός ως Γιγαντομαχία. Παρόμοια διαμάχη έλαβε χώρα και στην Νορβηγική μυθολογία, μεταξύ των Θεών και των Γιγάντων που κατοικούσαν στο τεράστιο κάστρο Utgard, ενώ στην Κινεζική, ο ίδιος ο κόσμος δημιουργήθηκε από έναν γίγαντα (Pangu)..
Πέρα από τη μυθολογία όμως, οι γίγαντες αναφέρονται ως υπαρκτά όντα στα ιερά βιβλία των δημοφιλέστερων θρησκειών του κόσμου! Έτσι, στη Βίβλο -που βρίθει από αναφορές για γιγάντια όντα- διαβάζουμε ότι “Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις” (Γεν. 6:4) και ότι το μέγεθος τους προκαλούσε δέος (“καὶ ἐκει̃ ἑωράκαμεν τοὺς γίγαντας καὶ ἠ̃μεν ἐνώπιον αὐτω̃ν ὡσεὶ ἀκρίδες” – Αριθμοί 13:33) .
Σημείωση: Ο εβραικός όρος Nephilim αποδίδεται στην ελληνική γλώσσα ως γίγαντας στις μεταφράσεις της Βίβλου. Το αν η εν λόγω μετάφραση είναι σωστή ή όχι, είναι μια άλλη ιστορία…
Αν και το Κοράνι δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στην ύπαρξη γιγάντων, στις Hadith (προφορική παράδοση του Ισλάμ σχετικά με τη ζωή και τις διδαχές του Προφήτη Μωάμεθ) διαβάζουμε:
“Ο Προφήτης είπε: “Ο Αλλάχ έφτιαξε τον Αδάμ, δημιουργώντας τον με ύψος 60 πήχεις (σ.σ περίπου 27 μέτρα!). (…) Από τη Δημιουργία του Αδάμ, το ανάστημα των ανθρώπων μειώνεται συνεχώς.” (Hadith Sahih Bukhari, 55:543)
Πέρα όμως από τις θρησκευτικές και μυθολογικές αναφορές, υπάρχει κάποιο αρχαιολογικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι γιγάντια ανθρώπινα όντα υπήρξαν κάποτε στη Γη;
Το πρωινό της 18ης Οκτωβρίου του 1869, ένα απρόσμενο γεγονός συντάραξε τη μικρή κοινωνία του Cardiff των ΗΠΑ, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Οι εργάτες που έσκαβαν ένα πηγάδι στη φάρμα του William Newell, ανακάλυψαν έκπληκτοι ένα απολιθωμένο ανθρώπινο σώμα ύψους τριών μέτρων!
Φυσικά, ακόμα και με τα περιορισμένα μέσα του 19ου αιώνα, η είδηση δεν άργησε να κυκλοφορήσει και μέσα σε λίγες ώρες οι πρώτοι περίεργοι επισκέπτες κατέφθασαν στη φάρμα . Μέχρι το μεσημέρι το πλήθος μεγάλωνε συνεχώς και ο Newell αποφάσισε να μη χάσει άλλο χρόνο: έστησε μια πρόχειρη σκηνή πάνω από το πηγάδι και, όντας προφανώς επιχειρηματικό πνεύμα, έκοψε εισιτήρια των 25 σεντς (σημερινή αξία περίπου 4$) σε όσους ήθελαν να δουν τον “γίγαντα”. Το αντίτιμο δε φάνηκε να επηρεάζει καθόλου την επισκεψιμότητα του απολιθώματος και, προς μεγάλη ικανοποίηση του Newell, το πλήθος εξακολουθούσε να συρρέει στη φάρμα του.
Δύο ημέρες αργότερα, η τοπική εφημερίδα Syracuse Journal έγραψε για την ανακάλυψη του “γίγαντα” και πλέον οι επισκέπτες κατέφθαναν κατά χιλιάδες. Καθηγητές, διανοούμενοι, επιστήμονες, ακόμα και απλοί χωρικοί στριμώχνονταν στην ουρά για ώρες, κάτω από τον ήλιο ή μέσα στη βροχή, προκειμένου να δουν από* κοντά την μεγαλύτερη ίσως αρχαιολογική ανακάλυψη του 19ου αιώνα. Όπως μας περιγράφουν πηγές της εποχής, οι περισσότεροι από αυτούς έφευγαν από τη σκηνή πεπεισμένοι πως αντίκρυσαν με τα μάτια τους τα απομεινάρια ενός γίγαντα, ενώ κάποιοι, ίσως λιγότερο ενθουσιώδεις, θεωρούσαν πως το έκθεμα δεν ήταν παρά ένα πανάρχαιο άγαλμα, που όμοιο του δεν είχε βρεθεί ποτέ ως τότε στην αμερικανική ήπειρο.
Το Δεκέμβριο του 1869 όμως, και ενώ τα πλήθη συνέρρεαν ακόμα στη Syracuse, μια εφημερίδα δημοσίευσε συνέντευξη του George Hull, ξαδέρφου του William Newell. Σε αυτήν ο Hull ομολόγησε ότι ο “γίγαντας” δεν ήταν αυθεντικός, αλλά ένα γύψινο γλυπτό που είχε κατασκευάσει κάποιος γλύπτης για λογαριασμό του. Hull και Newell, έκρυψαν το γλυπτό στο χώμα της φάρμας του τελευταίου το Νοέμβριο του 1868 και ύστερα από λίγους μήνες, προσέλαβαν δύο άντρες για να “σκάψουν ένα πηγάδι”, υποδεικνύοντας τους να σκάψουν στο σημείο όπου είχαν κρύψει το “γίγαντα”! Έτσι, οι εργάτες “ανακάλυψαν” το απολίθωμα, συμβάλλοντας άθελα τους σε μια από τις μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας των ΗΠΑ! περισσότερα εδώ
